Benim bu renklerle tanışmam 4 aylıkken başlamış aslında,evde izlenen bir bursaspor maçı ve yaşanan gol sevincinde ki bağrışmalar sonucu korkudan nefesim kesilmiş ve hastanelik olmuşum o günden belliymiş benim bu yola baş koyacağım.Babam sayesinde kendimi bildim bileli giderim her maça anlatılcak o kadar çok hikaye anı var ki hangisine öncelik tanıcağımı bilemiyorum ama en eskisinden başlamak gerek  daha ilk okula giderken yağmurlu bir gün ve Bursasporumuzun fenerbahçe ile maçı,okuldayım hocamdan izin alıp heykelden dolmuşa atlayıp maça yetişmeye çalışmam daha ufacık bir çocuğum sırtımda çantam yağmurdan sırılsıklam olmuşum kafamdaki tek düşünce maça yetişmek babam beni eski ssknın önünde bekliyor ve maça giriyorum.bunun gibi yüzlerce hikaye var aslında küme düştüğümüz sene sakarya da oluşum ikincilikte maç kaçırmayışım buna ilk sene ligten çıkamamıza rağmen sahamızdaki son maç olan 5-0 lık mardin maçı da dahil amaçsız gitmiştik o gün maça,içimizde hayal kırıklığıyla ama ses tellerimiz patllayana kadar haykırdık o gün ' Herkes gider biiz kalırız ! ' 2 ligdeki şampiyonlugumuz ve yaşım büyüdükçe başladığım deplasmanlar hemen hemen her stadı her şehiri gördüm ben bu Aşkın peşinde..Feneri 2-3 yendiğimiz maç,Ali samiyen 2-0,Trabzon da aldığımız ilk galibiyet,ankarada ki kupa finali.yarı final çeyrek final.. vs vs.. bunun gibi niceleri hep sevdamın peşindeydim bugün 23 yaşındayım ve Allahıma çok şükür ki şampiyon takımı tutmadım tuttuğum takımı şampiyon yaptım,YAPTIK! gelelim esas hikayeye  can alıcı noktaya,her şey bir yana yaşanılan şampiyonluk bir yana..o günü o anı unutmak mümkün değil tek hatrladığım fener trabzon maçı bittikten sonraki babama sarılıp ikimiznde çocuk gibi ağlaması söylencek o kadar çok şey var ki kelimelere dökmek imkansız..Bize bunları yaşatanlardan Allah razı olsun hepsi bu şehir için birer ŞAMPİYON..Bir bestede dediğimiz gibi ' Giydiğiniz çubuklu forma nasip olmaz öyle her kula,Ercüment Baliç Mususi gibi layik olun bu taraftara ' oldunuz beyler sizin hakkınız ödenmez (Şampiyon kadro ve ekip ) mususi demişken unutulmaz bir an babam beni arar ve mususi ölmüş oğlum der,odamda günlerce ağladığımı bilirim.Biz bu takımı böyle sevdik,ölene kadar da seveceğiz !