oğlum yiğit,okula başladığında derslerinden geri kalmasın diye hasta olduğunda annesi okulda ilacı ile bekler.ben bisikletten düştüğünde alçılı ayağıyla onu her gün kucağımda okula götürürdüm.tabi bizim bu davranışlarımız öğretmeninden taktir görüyordu.şampiyon olduğumuz yıl istanbul belediye maçına yaptığımız o çıkarmaya oğlumunda tanıklık etmesini istedim ve maç cuma günü olduğu için okula gidip öğretmeninden izin istedim.istanbula maça gideceğimizi söyleyince öğretmeni çok şaşırdı siz değilmiydiniz bu çocuğu sakat ayağıyla okula getiren derslerinden geri kalmasın diye dedi.ADI AŞK BU EZİYETİN öğretmen hanım dedim güldü ve izni verdi.bursadaki maçlara getiriyordum.o maç oğlumun ilk deplasman maçıydı. oğlum ve kızım şu an benden daha heyecanlı şekilde bursasporlu oldular.şampiyon olduğumuz gece maçı evde tvden seyrettik,evde rahmetli babam maç esnasında dua ediyor hanım yan odada KURAN okuyor ve fb trabzon maçından gelen haberle birlikte gözyaşları eşliğinde evde sevinç yumağı ve şokun ardından yeşil beyaz renklere bürünmüş bir şekilde inegöl caddelerini arşınladık.bu mutluluğu bize yaşatanlara sonsuz teşekkürler.nice şampiyonluklara.